Hikayeler.

Buraya komik hikayeler - ilginç hikayeler yazabiliriz...

evet buraya lütfen komik ve ilginç hikayeler yazın lütfennn

bencede komik hikayeler ekleyelim buraya

yazın yazın demeyin varsa anlatın

sohbet yok arkadaşlar herkes aynı şeyi yazmış ben en kısa zamanda buraya bikaç hikaye ekliycem...

Tahminlere göre yeryüzündeki milyonlarca ağaç sincapların gömerek sakladıkları, sonra da unuttukları kozalak türü ağaç tohumlarından kazara yetişmiştir.
Ernest Vincent Wright’ın yazdığı "Gadsby" adlı 50,000 den fazla kelimelik romandaki hiç bir kelimede E harfi bulunmamaktadır.
ABD de her 45 saniyede bir bir evde yangın çıkar.
Güneş Dünyadan 330,330 kat daha büyüktür.
Bir köstebek sadece bir gecede 90 m tünel kazabilir.
Eski Mısırlılar taştan yapılmış yastıklarda uyurlardı.
Bir hipopotam ağzını açarsa 120 cm boyunda bir insan onun içine rahatça sığabilir.
Dünyada her yıl 50,000 den fazla deprem olmaktadır.
Kedi ve köpekler de insanlar gibi solak ya da sağak olabilirler.
Bir zarın herhangi bir yüzü ile onun tam arka yüzündeki rakamların toplamı daima 7'dir.
İnsanlar parmak izinden, köpekler burun izinden tanınır. <
Boğalar renk körüdür, bundan dolayı matadorun elindeki beze saldırırlar, rengi ne olursa olsun.
Elmalar sabahları insanları uyanık tutmak için en verimli kafein kaynağıdır.
Sıkı çalışan bir erişkin günde 15 litreye yakın terler. Bu terin çoğu insan daha farketmeden buharlaşır.
Ortalama bir buzdağı 20,000,000 ton gelir.
Zehirli oklu kurbağada 2,200 insanı öldürebilecek kadar zehir bulunur.
Kibrit kutusu büyüklüğündeki altın külçesi yufka gibi açılarak bir tenis kortu büyüklüğüne kadar yırtılmadan uzatılabilir.
Karasinekler hakkında da bir şey var, ama sanırım hoşlanmazsınız, çünkü tam "ben Sinek filmini bile midem bulanmadan seyrettim," diyenler için:
After eating, a housefly regurgitates its food and then eats it again!
Noel Baba'nın geyiklerinin adları: Dasher, Dancer, Prancer, Vixen, Comet, Cupid, Donder, Blitzen ve Kırmızı Burunlu Rudolph
Pamuk Prenses'in 7 cücesinin adları: Happy, Grumpy, Sneezy, Doc, Dopey, Sleepy ve Bashful.

paylaşım için sağol cnm

bişey değil canım ne demek buldukça eklicem

İNSANLIK DERSİ (Gerçek Hikaye)

Ünlü İtalyan sinema sanatçısı Vittorio de Sica bir TV
röportajında anlatıyor :

İtalya' da Napoli' nin kenar mahallelerinden birinde,
bir Cafe-Bar da, espressolarimizi içiyoruz.İçeri giren
müşterilerden biri, barmene "due caffee, uno sospeso"
(iki kahve, biri askıda) diyor, iki kahve parası
veriyor, bir kahve içip gidiyor, barmen de tezgahın
üzerinde asılı duran çiviye bir küçük kağıt
asıyor.

Biraz sonra iki kişi içeri giriyor: "due caffee e un
sospeso" (iki kahve
ve bir askıda) diyorlar, üç kahve parası verip, iki
kahve içip gidiyorlar,
barmen gene bir küçük kağıt daha asıyor tezgahın
üstündeki çiviye...

Bunun gün boyu böyle sürdüğü anlaşılıyor.
Derken üstü başı biraz eski, püskü, belli ki fakir biri
bardan içeri
girdi, barmene "un caffee sospeso" (askıdan bir kahve)
dedi, ve barmenin hazırladığı kahveyi içip, para
ödemeden çıkıp gitti. Barmen de tezgahın üzerine
asmış olduğu kağıtlardan bir tanesini aşağı indiriverdi...

Canım Arkadaşım

Ben merzifonda oturuyordum.Orası çok güzel değildi ama insanları çok iyiydi.Bu yüzden oranın etkisinden bir türlü çıkamamışımdır.Ben orada hava lojmanlarında oturuyordum.Ve orası çok havalı insanlarla doluydu.Bir tanesi vardıki o da benim gibi yeni taşınmıştı.



Ben ilk başta utandım.Yanına gidemiyordum.Ablam`a olanları anlattım.O da ben sizi tanıştırırım dedi..Canım ablam belki hayatın en büyük iyiliğini yapmıştı bana.Gidip tanışmak istediğimi söyledi ablam.Çocuk yanıma geldi.Bende ona doğru gittim.Adın ne? dedi.Bende Cemal dedim.Senin adın ne? dedim.Bana Şeref Ali Tayyip dedi.Önce komiğime gitmişti.3 isimli bir insan ne biliyim garip geldi.Tayyiple çok iyi arkadaş olduk.Onunla asla küsemezdim.Çünkü tek arkadaşım oydu.Neredeyse hergün ben onlarda,o bizdeydi.Bir gün yine tayyip beni aradı.Dışarı çıktık.Tayyip le oyun oynarken tayyip bana bağırdı.Yapmadığım bişey için...bende ona seni sildim!artık arkadaş değiliz dedim.Eve doğru giderken tayyibin gözlerinden yaş geldi ve boynuma sarıldı.Affet beni dedi.O benim en iyi dostumdu.Bende ağladım...Ve onu affettim.



Yani anlayacağınız biz asla küsemeyiz...



alıntıdır...

Umut ve İnsan

Umut ve insan
Ne kasvet be şu hastane odası… Rüyalar da bile doğaya yakınlık yok. Hasret o biçim hasret… hayata, dostlara, güneşe ve en önemlisi de sevdiğine hasret.
Aslında böyle başladı bizim Efsun’un öyküsü…
Yıl 2002 umut ve tazelik inancıyla hastaneye kaldırıldığında 27 yaşında, hayatının en güzel ve en verimli çağlarında, öğretmenliğinin tadını alamamış yorgun bir bedendi yalnızca… E önemli değildi, nasılsa iyileşecek yüreğini verdiği, hasret çiçeği öğrencilerine kavuşacaktı. Bu mesleğin en büyük cazibesi sanırım bu… Günler geçiyor, hayata dair umutları hiç azalmıyordu. Amansız bir hastalığın savurduğu zayıf bir kelebek misali hayata tutunmaya çalışıyordu. Hem de öyle bir tutunma ki sanki eksik kalmış her şeyi tamamlama arzusuyla yanan bir tutulma.
Hani ikindi güneşi vardır ya şiirlere pek konu olmayan ama insanın içini ısıtan güneş… Belki de biz o sıcaklıkla onu yanımıza istiyorduk. Ancak hastane günleri kasvete, bitmek tükenmek bilmeyen yolculuklara ve doktorların ağzından çıkacak umut verici lafları aramaya bıraktı kendini… Yedi dağ aşmak dertlere iyi gelir denilirdi. Biz de onun için umut arıyorduk mahiler şehrinde. Belki bugün belki de bir ay sonraki tetkikler olumlu sonuçlar verecek, umutsuz bekleyiş bir anda bitecek sevinç gözyaşları saracaktı bizi. Bu durum öyle etkiliyordu ki ailesini, hepsi tek vücut olmuş gelecek umutlu haberi bekliyordu. Ama nedense o mutlu haber bir türlü gelmiyordu. Geçen her gün artık ızdırap olmaya, doğan her gün umudu değil,umutsuzluğu getirmeye başlamıştı. Kolay mı hayata küsmek, dünyanın bütün nimetleri karşında dururken hayata tutunmamak kolay mı? Yaşamak istiyordu, onun koklayacağı çiçekler henüz solmamıştı. Belki dört elle değilse bile iki elle tutunmaya devam ediyordu hayata… Okunan her ezan huzurunu sağlıyor, hüzünlü her müzik ağlatıyordu onu. Yine de içindeki yaşama umudu hayale sevk ediyordu onu.
Nihayet teşhis konulmuştu hastalığına “lösemi” ancak erken teşhis deniliyor ve mutlaka tedavi edileceği söyleniyordu. Nakil yapılacak güler yüzle dönecekti evine ve umuda… Uygun ilik bulmak zor da olsa bulunmuş, nakil yapılmıştı. Ancak her şey ondan sonra oldu. Nakil esnasında kapılan bir enfeksiyon onu yoğun bakıma düşürmüştü. Artık umutlarımız umutsuzluğa, sevincimiz hüzne dönüşmüştü. Zormuş meğer hayata tutunmak…
On altı günlük bekleyişten sonra kara haberi verdiler … Efsunumuz hayata yenik düşmüş ve hakka yürümüştü.



alıntıdır...

paylaşım için sağolun arkadaşlar

paylaşım için sağol canım

önemli değil

sağol canım ama arka arkaya yazı yazmak YASAK !!!

evet farkındayım ama hepsini bi maj da yazarsam belki sığmaz diye düşündüm...

10. Cep telefonunuzu almadan evden cikmak, ki 15 yil once hic bir etkisi yoktu, artik sizin icin bir panik nedenidir ve apar topar eve cep
telefonunuzu almak icin geri donersiniz...

sağol yaseminji elif:D

yaaaa yaseminji elif paylaşımı yapan sensin neden paylaşım için sağol yazıyorsunnn
delü etme BENİİİİİİİ


YAZDIĞIN MESAJI SİLİYORUMMMMM

ama idil ben burda hiç sağol yazmadımki

yazmıştın ben sildimm hepsini hatta senin şimdi yazdığın mesajdan önceki mesajda belirttiğim gibi sildimmm

paylaşım için tşk

iyi de yaseminji elif ben senin anlattığında komik bir yan götemedim ayrıca senin hikayen olacaktı

bende